Płyty CD/SACD

Format CD został opracowany przez firmy Philips i Sony. Wprowadzono go na rynek w latach 1982/83. Najpierw rozpoczęto sprzedaż płyt i odtwarzaczy pod koniec 1982 roku w Japonii, a w 1983 roku miała miejsce inauguracja europejska i amerykańska. Pierwotnie płyty CD były wykorzystywane tylko do zapisu audio.

Różnice pomiędzy CD, a SACD.

Szczególną cechą SACD odróżniającą ten format od rozwiązań konkurencyjnych jest sposób zapisu sygnału audio - DSD (Direct Stream Digital). Sygnał kodowany w technologii DSD jest sygnałem 1-bitowym (0 oraz 1) o częstotliwości próbkowania równej 2,8224 MHz, czyli 64 razy większej niż przy zapisie w standardzie CD. Do odtworzenia sygnału DSD z płyty potrzebny jest w zasadzie tylko filtr dolnoprzepustowy. Format DSD upraszcza w znaczny sposób procesy zapisu i odtwarzania.

Czytaj dalej

W płytach CD do odczytu danych wykorzystuje się laser. Promień lasera pada na obracający się dysk, cały czas śledząc spiralę utworzoną z zagłębień. Kiedy laser trafia na zagłębienie światło zostaje rozproszone i bardzo niewiele odbija się w kierunku fotodiody odbiornika. Natomiast kiedy laser trafia na płaski fragment płyty światło ulega odbiciu w kierunku odbiorczej fotodiody z minimalną tylko stratą siły sygnału. Odczyt danych audio odbywa się ze stałą prędkością synchronizowaną z zegarem odtwarzacza. Dlatego prędkość liniowa jest stała (CLV - constant linear velocity), podczas gdy prędkość obrotowa zmienia się. Inaczej odbywa się to w napędach CD-ROM, które mają zmienną prędkość transmisji i wykorzystują stałą prędkość obrotową (CAV - constant angular velocity).

Specyfikacja określa trzy wersje płyt SACD. Pierwsza to płyta jednowarstwowa o pojemność 4,7GB (jedna warstwa wysokiej gęstości). Drugi rodzaj płyt zawiera dwie warstwy wysokiej gęstości o pojemności maksymalnej 8,5GB. Trzeci rodzaj płyt (płyty hybrydowe) także ma dwie warstwy z tym, że pierwsza warstwa przeznaczona jest do gęstego zapisu, natomiast druga warstwa do konwencjonalnego zapisu CD. Dla płyt dwuwarstwowych, grubość poszczególnych warstw ustalono na 0,6mm. Nośniki hybrydowe z dwoma rodzajami gęstości zapisu mogą być odtwarzane w zwykłych odtwarzaczach CD (zwykły odtwarzacz CD odczytuje tylko warstwę o mniejszej gęstości). Zapewnia to wsteczną kompatybilność nośnika dźwięku.

Specyfikacja SACD przewiduje możliwość zapisu dźwięku wielokanałowego, niemożliwy jest jednak zapis obrazu. Sekcja na płycie z zapisem wielokanałowym obligatoryjnie musi korzystać z beztratnej kompresji DST (Direct Stream Transfer). Sekcja z zapisem stereo dwukanałowym może opcjonalnie korzystać z DST, ale nie jest to wymagane.