Cyfrowe złącze coaxialne jest standardem połączenia cyfrowego najczęściej zakończonym, podobnie jak w kablach analogowych wtykami typu RCA. W domowym sprzęcie audio często jest też wykorzystywany standard BNC. Różnica pomiędzy kablami analogowymi a kablami cyfrowymi tego standardu polega na konstrukcji samego kabla. W przypadku tego typu kabli ważne jest żeby miał on budowę koncentryczną podobnie zresztą jak przy kablach antenowych. Ważne w przypadku takiego kabla jest również to żeby miał dobre ekranowanie i oporność na poziomie 75 Ohm. Przy konstrukcji tego typu kabli, podobnie jak w kablach analogowych wykorzystuje się przewodniki wykonane z miedzi, miedzi OCC, stopów miedzi z innymi metalami, miedzi cynowanej, srebrzonej, srebra, srebra z domieszka złota itp.
Do przesyłania sygnału cyfrowego stosowany jest też często standard połączenia kablem optycznym tzw. TOSLINK złącze to opracowane i opatentowane w 1983 roku przez firmę TOSHIBA stosowane jest aktualnie najczęściej w przypadku kina domowego.
W domowym sprzęcie audio, w przypadku wyższej klasy sprzętu stosuje się również standard połączenia AES/EBU Opracowane i zatwierdzone w 1985 roku przez Audio Engineering Society (AES) Kable tego typu podobnie jak w przypadku kabli analogowych XLR maja podobną do nich budowę i są również zakończone wtykami typu CANON 3 pinowymi. Transmisja przy takim połączeniu odbywa się szeregowo, sygnał zawiera informacje lewego i prawego kanału, zakodowane z rozdzielczością do 24 bitów. Coraz częściej w przypadku sprzętu stereo możemy spotkać wejście w standardzie HDMI, w tym przypadku stosujemy kable połączeniowe w takim właśnie standardzie ale nie przesyłamy tutaj podobnie jak w przypadku kina domowego obrazu i dźwięku. Tutaj istnieje możliwość przesyłania tylko sygnału cyfrowego audio w standardzie studyjnym I2S (Specyfikacja I2S została opublikowana przez Philipsa w 1986 roku) Jest to aktualnie najlepsze z połączeń ale posiada niestety też wadę, polegającą na tym że urządzenie różnych producentów bywają ze sobą niekompatybilne.