GRAMOFONY

Muzyka jest formą sztuki, którą kochają ludzie ze wszystkich środowisk. Miłośnicy muzyki twierdzą, że muzyka była wspaniała już wtedy, gdy istniały fonografy. Miłośnicy muzyki opisują dźwięk gramofonu jako inny i czysty. Nie będziesz widział różnicy, dopóki nie usłyszysz prawdziwej płyty.

Gramofony to stosunkowo proste maszyny napędzane silnikiem elektrycznym. Silnik obraca gramofon bezpośrednio za pomocą kół zębatych (tzw. napęd bezpośredni) lub za pomocą cienkiego gumowego paska owiniętego wokół silnika i centralnej osi gramofonu (tzw. napęd paskowy). Zasilanie gramofonu z dokładnie odpowiednią prędkością jest absolutnie niezbędne do prawidłowego odtwarzania muzyki. Jeśli gramofon obraca się zbyt wolno, muzyka również zwalnia.

Czytaj dalej

Jak działa gramofon?

Odtwarzacze płyt winylowych to urządzenia elektromagnetyczne, które zamieniają drgania dźwięku na sygnały elektryczne. Kiedy płyta się obraca, wytwarza wibracje dźwiękowe, które są przekształcane w sygnały elektryczne. Sygnały te są podawane do wzmacniaczy elektronicznych. Wzmacniacze elektryczne wibrują i przekazują powstały dźwięk do głośników, które wzmacniają go i sprawiają, że jest głośniejszy. Gramofony nadal używają całej metodologii igły i rowka, z której korzystał fonograf, chociaż dzisiejsze gramofony są znacznie bardziej zaawansowane technologicznie.

Gramofon składa się z następujących głównych części:

Ramię
Rysik (igła)
Talerz
Wspornik

Kto wymyślił gramofon i dlaczego? Historia gramofonu.

Muzyka jest dziś rutynowo słuchana na telefonach, komputerach i odtwarzaczach mp3, ale nagrywanie muzyki nie zawsze było proste i łatwe. W 1877 roku Thomas Edison próbował stworzyć pierwszy system nagrywania i odtwarzania muzyki. Jego urządzenie nazwano "fonografem", a jego działanie polegało na zapisywaniu dźwięków na okrągłych cylindrach. Jednak jakość produkcji była niska, a każda taśma mogła być odtwarzana tylko raz.

Alexander Graham Bell udoskonalił pomysł Edisona, tworząc pierwszy gramofon, który działał na cylindrach woskowych. Jakość dźwięku była znacznie lepsza niż w przypadku fonografu, ale każdy cylinder musiał być nagrywany osobno. Uniemożliwiało to masową produkcję tego samego nagrania, ograniczając jego użyteczność.

W rezultacie Emile Berliner opatentował w 1887 roku pierwszy praktyczny rejestrator dźwięku, który nazwał fonografem. W przeciwieństwie do poprzednich dwóch prób, fonograf nie wykorzystywał cylindrów, lecz płaskie szklane płyty. Podczas nagrywania na okrągłej powierzchni płyt wydrapywano maleńkie rowki. Te rowki można było następnie włożyć pod ramię gramofonu, gdzie igła odczytywała drgania dźwięku i przesyłała je do głośnika.

Wreszcie, dzięki gramofonowi możliwa była masowa produkcja płyt, a jedno nagranie skutkowało powstaniem wielu płyt. Berliner założył w 1894 roku United States Gramophone Company, która rekodowała i produkowała setki płyt rocznie.

Jak działa gramofon? (Technologia)

Najwcześniejszy fonograf, w przeciwieństwie do dzisiejszych gramofonów i odtwarzaczy płyt, miał tylko cztery zasadnicze elementy do wytworzenia dźwięku.

Mała igła, rowek, membrana i róg były częścią oryginalnych gramofonów. Mała igła gramofonu, podobnie jak Twój obecny rysik, jest przymocowana do rowka odpowiadającego główce.

Igła jest następnie połączona z membraną, która jest teraz talerzem, a membrana jest następnie połączona z tubą lub przedwzmacniaczami. Ruchy membrany będą wywoływać dźwięk zapisany na pojedynczych płytach.

Dźwięk jest tworzony wyłącznie przez wibracje i nie wymaga żadnych ustawień elektrycznych. Gramofon zapisywałby dźwięk w odwrotnej kolejności, odtwarzając muzykę za pomocą tuby, a dźwięki byłyby utrwalane w membranie.